Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

The Future Is Unwritten


Ο κόσμος συχνά λέει ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για ότι κάναμε και να προχωραμε μπροστά χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν μπορώ να προχωρήσω τόσο εύκολα, ειδικά αν δεν έχω διορθώσει το προηγούμενο λάθος μου. Ένα τέτοιο λάθος είναι και η επιλογή του μηχανογραφικού τέτοια εποχή πριν 8 χρόνια* και αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτόν τον μικρό οδηγό για κάθε πονεμένο τελειόφοιτο.



1)      «Πάρε ένα χαρτί, παιδί μου»

Ίσως το πιο παλιό κλίσε στην όμορφη χωρα μας και η πιο πολυχρησιμοποιημένη ατάκα που ακούει κάθε παιδί από τότε που αρχίζει το σχολειό μέχρι την ημέρα που καταθέτει το μηχανογραφικού. Η λατρεία της ελληνικής κοινωνίας για πάσης φύσεως «χαρτιά» μας γέμισαν γιατρούς, δικηγόρους, καθηγητές. Και άντε όλα αυτά τα επαγγέλματα είναι μεν υπερκορασμένα αλλά όλο και κάποιο τρόπο θα βρεις να τα εφαρμόσεις. Τι γίνεται όμως με τα πτυχία που είναι έξαρχος βέβαιο ότι δε θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική αλλά τα δηλώνεις είτε γιατί δεν έβγαλες μεγαλύτερο βαθμό είτε γιατί προτιμάς να περπατήσεις πάνω σε αναμμένα κάρβουνα παρά να πεις στην μανά σου ότι δεν έπιασες κάποια καλή σχολή?

  Τα πανεπιστημιακά πτυχία δεν είναι χαρτιά να τα κάνεις συλλογή. Απαιτούν χρόνο, διάβασμα, χρήματα(εδικά  άμα σπουδάζεις εκτός) και υποτίθεται είναι μια δέσμευση για το μέλλον σου, προετοιμασία για το επαγγέλμα που θα ακόλουθεις όλη σου τη ζωή. Γιατί να σπουδάσεις ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας την στιγμή που ΔΕΝ θα βρεις ποτέ δουλεία σχετική? Κάπου εδώ κάποιος θα πει ότι κάνεις δε χάνεται, και ότι άμα έχεις όρεξη και κέφι και σπιρτάδα θα βρεις δουλεία. Ναι καλά, θα πω εγώ.

2)      «Θέλω να ζήσω φοιτητική ζωή».

  Η αγαπημένη ατάκα των απανταχού 17ρηδων οδήγησε πολλούς νεανίες και κορασίδες σε βουνά και κορφοβούνια γιατί τους ήταν αδιανόητο ότι δε θα ζήσουν την πολυθρύλητη φοιτητική ζωή. Μαθητές δηλώνουν σχολές με μονό κριτήριο το πόσο μακριά είναι από το σπίτι τους ή πόσο μεγάλη είναι η πόλη χωρίς να εξετάζουν καλά καλά ούτε το είδος των σπουδών ούτε το επαγγελματικό αντίκρισμα του πτυχίου. Ας πούμε η δική μου η σχολή έχει παραρτήματα σε κάθε πιθανή και απίθανη πόλη και συνολικά 20 τμήματα. ΕΙΚΟΣΙ ΦΙΛΕ! Πόσο καλή επιλογή να ναι αραγες?


3)      « Μα που να τον αφήσω?»

Τα 17 είναι μια πανέμορφη  ηλικία, όλο χαμογελά, χοροπήδηχτες ορμόνες, άγχη και ανασφάλειες. Επίσης, είναι η εποχή που νομίζεις ότι θα αγαπάς τον Κωστάκη για πάντα, για πάντα, για πάντα.Οποτε πως να χωριστειτε? Τι γίνεται όμως αν ο Κωστάκης δεν είναι τόσο κάλος μαθητής και συ είσαι το μικρό αστεράκι? Δηλώνετε σετάκι τις σχολές ακόμα και αν στην χ πόλη που σίγουρα πιάνει ο Κωστάκης εσύ δεν πολυτρελαινεσαι? Ένα απο τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν παιδια είναι να δηλώνουν σχολές μονό και μονό για να είναι μαζί με κάποιον έρωτα ή φίλο χωρίς να σκέφτονται δεύτερη φορά, Τεράστιο λάθος γιατί μάντεψε: οι έρωτες και οι φιλίες σε τέτοιες ηλικίες πεθαίνουν με τα πρώτα φθινοπωρινά αεράκια.

4)      «Έλα μωρέ όλα ιδία είναι»

 Ένα άλλο μεγάλο λάθος είναι η πίστη ότι όλες οι σχολές με παρόμοιο τίτλο είναι ίδιες ποιοτικά.MEGA FAIL. Οι προαναφερθείσες 20 σχολές ναι αναγνωρίζονται ως ισότιμες από το κράτος, το ΑΣΕΠ, τον εργοδότη ίσως αλλά όχι δεν είναι το ίδιο. Έχουν διαφορετικά μαθήματα, διαφορετικές ειδικεύσεις, διαφορετικής ποιότητας καθηγητές, διαφορετική δυσκολία. Δεν είναι το ίδιο, όπως και να το κάνουμε. Δυστυχώς όμως, η ενδελεχή έρευνα των σχολών ακόμα και σήμερα στην εποχή του ιντερνέτ είναι κάτι που ελάχιστοι μαθητές κάνουν. Λάθος, αν με ρωτάτε.

  Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση η οποία δυστυχώς λαμβάνεται ελαφρά την καρδία από γονείς, καθηγητές και μαθητές. Ναι, ο καλός δε χάνεται, ναι μπορεί να σπουδάσεις κάτι κορεσμένο και να βρεις δουλεία, ναι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρα μας ναι, ναι, ναι. Αν καθώς τα κάνουμε όλα αυτά, κάνουμε και μια ερευνά αγοράς η ζωή μας θα γίνει πιο ροζ και δε θα φτάνουμε λίγα χρόνια μετά να σκεφτόμαστε τον 17χρονο εαυτό μας και να θέλουμε να του ρίξουμε μια κουτουλιά να στανιάρει.


* Η φιλολογία είναι μια πανέμορφη, πολύπλευρη επιστήμη που νιώθω οτι με έκανε καλύτερο άνθρωπο σε πολλούς τομείς της ζωής. Είναι όμως ενα κορεσμένο επάγγελμα που το διάλεξα μέσα σε πέντε λεπτά χωρις να ξέρω καν τι μαθήματα θα διδαχτω. Ναι, τόσο ηλίθια.