Το ποδόσφαιρο λένε είναι το όπιο του λάου, γιατί “ναρκώνει” τεράστια πλήθη ανθρώπων και τους προσηλώνει σε μια ολιγομελή ομάδα ατόμων, τα οποία αναγάγουν σε επίγειους θεούς και τους θαυμάζουν με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο πιο γνωστός ιδρυτής θρησκείας Την ίδια ατάκα περί οπίου θα μπορούσαμε να πούμε και για την θρησκεία, η οποία ορίζει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο την ζωή χιλιάδων πιστών της και καθορίζει την καθημερινότητα τους με χίλιους τρόπους Αυτό βεβαία ισχύει για τους κανονικούς πιστούς, που θέλουν να ακολουθήσουν τις εντολές της οποίας θρησκείας και προσδοκούν ότι θα ανταμειφθούν με κάτι στην επόμενη ζωή Η ζωή που υπακούει σε οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα είναι αρκετά συγκεκριμένη και ίσως προκαθορισμένη, άλλα αν αυτό γίνεται οικειοθελώς και με ελεύθερη θέληση, ποια είμαι εγώ για να το κρίνω? Το πρόβλημα ξεκινά ότι οι άλλοι, ειδικά η οικογένεια άλλα και ο ευρύτερος κοινωνικός περίγυρος, σου ορίζει ότι έτσι πρέπει να κάνεις γιατί αυτό είναι το σωστό και το άλλο είναι ντροπή και λάθος Το ακόμα μεγαλύτερο λάθος όμως είναι να νομίζεις ότι εσύ είσαι ο ένας, ο σωστός, ο ηλιος ο καλοκαιρινός που εσύ και μόνο εσύ εχέις αποκωδικοποιήσει τα μυστήρια του σύμπαντος και ξέρεις την μια και μονή αλήθεια για το οτιδήποτε Και αυτό φίλε αναγνώστη δεν άφορα μόνο στους πιστούς του Χριστου, του Βούδα, του Μωάμεθ η εκείνου του εξωγήινου που πιστεύει ο Τομ Κρουζ και η υπόλοιποι πάμπλουτοι βαρεμένος Οι χειρότεροι είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και δεν αρκούνται σε αυτό(που είναι μια πολύ θεμιτή επιλογή) άλλα αντιθέτως επιλεγούν να κοροϊδέψουν όλους τους άλλους και να τους θεωρήσουν οπισθοδρομικούς, λοβοτομημένους η στην καλύτερη αφελείς
