Rock of Ages

Το 1987 η όμορφή Sherrie, μετακομίζει από την Tulsa στο Los Angeles με την ελπίδα να γίνει τραγουδίστρια. Τυχαία γνωρίζει τον Drew, που επίσης κυνηγά μια καριέρα στο τραγούδι και ερωτεύονται.

Το ρομάντζο τους έχει πολλά σκαμπανεβάσματα άλλα σε κάθε πτυχή του ντύνεται με διαχρονικές rock επιτυχίες (Def Leppard, Foreigner, Journey, Poison, REO Speedwagon, Twisted Sister κ.λπ.). Η ταινία βασίζεται στο επιτυχημένο θεατρικό του Broadway και είναι φόρος τιμής στην 80's poser rock περίοδο του "σκληρού" ήχου και στα διαχρονικά τραγούδια που αυτή γέννησε.

Όλη η ιστορία μπλέκεται γύρω από ένα μεγάλο rock club το The Bourbon Room, το οποίο έχει ζήσει μεγάλες δόξες άλλα πλέον είναι καταχρεωμένο. Η τελευταία ελπίδα του ιδιοκτήτη του (Alec Baldwin) είναι η εμφάνισή του μεγάλου "star" Jaxx (Tom Cruise), ο οποίος ξεκίνησε από εκεί την καριέρα του με το συγκρότημά του.

Βέβαια, τα πράγματα δε θα είναι εύκολα μιας και η πιστή χριστιανή Patricia Whitmore (Catherine Zeta Jones), σύζυγος του δημάρχου έχει κηρύξει “πόλεμο” ενάντια στο κλαμπ. Από άποψη παράγωγης, όλα είναι εξαιρετικά. Σε επίπεδο σκηνικών και κουστουμιών έχει γίνει άψογη αποτύπωση της εποχής, αφού οι παράγωγοι μελέτησαν κάθε λεπτομέρεια, ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο το δυνατό πιο ρεαλιστικό.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τριάντα κιθάρες φτιάχτηκαν μόνο για την ταινία ενώ σαν επιπρόσθετη πινελιά αυθεντικότητας, πολλοί καλλιτέχνες όπως οι Nuno Bettencourt των Extreme, Joel Hoekstra των Night Ranger, Debbie Gibson, Sebastian Bach των Skid Row κ.λπ., παρέλασαν σε cameo εμφανίσεις.

Από άποψης ερμηνειών, επίσης δεν υπάρχει κανένα παράπονο. Οι δυο νεαροί πρωταγωνιστές εκτός από όμορφες παρουσίες έχουν ωραίες φωνές, ικανοποιητικές ερμηνευτικές ικανότητες και πείθουν ως οργισμένα νιάτα των 80s που ψάχνουν τη θέση τους στον κόσμο. Ο Tom Cruise, είναι πλήρως μεταμορφωμένος και πείθει σαν μέγας "rock star", όχι μόνο με τα ρούχα και την σκηνική παρουσία άλλα και με την ερμηνεία του. Όλοι οι υπόλοιποι ρόλοι είναι εξίσου καλοί είτε μιλάμε για την Jones, στο ρόλο της καταπιεσμένης συντηρητικής είτε για τον Paul Giammati, είτε για τις κωμικές περσόνες των Alec Baldwin και Russell Brand.

Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Δυστυχώς, το σενάριο που συνολικά απογοητεύει. Οι δημιουργοί προσπαθούν να εξυμνήσουν το sex, drugs and rock 'n' roll lifestyle, αλλά καταλήγουν να πνίγονται μέσα στα κλισέ που υποτίθεται στηλιτεύουν. Οι κακοί είναι πάντα οι δισκογραφικές, οι ποπ μπάντες είναι για γέλια, οι συντηρητικοί είναι ανόητοι γραφικοί και φυσικά οι ροκάδες είναι όλοι ευαίσθητες ψυχές που κάτω από το σκληρό προσωπείο τους ψάχνουν την αληθινή αγάπη.

Κακογραμμένο σενάριο, ευκολίες στα μηνύματα, και τόσο ρομάντζο που δεν δικαιολογείται σε μια ταινία για το rock. Εκτός από τον έρωτά του πρωταγωνιστικού δίδυμου, παρακολουθούμε άλλο ένα love story, με αποτέλεσμα κανένα να μην αναλύεται επαρκώς και εν τελεί να μην μας ενδιαφέρουν. Οι διάλογοι είναι προσχηματικοί με τα τραγούδια να προάγουν κατά βαση την ιστορια και να καθιστούν την ταινια περισσοτερο εκτενές video clip παρά κινηματογραφικό έργο. Η ιστορία του Alec Baldwin παρότι αστεία, ταιριάζει περισσότερο σε παρωδία πάρα σε ένα υποτιθέμενα σοβαρό έργο, με τον ρόλο του να είναι ξεκάθαρα καρικατούρα.

Απολαυστικός μεν, καρικατούρα. δε. Εν κατακλείδι, η ταινία είναι μετριότατη και δε σώζεται ούτε καν από τα πανέμορφα τραγούδια. Σε καμιά περίπτωση δεν προβάλλει στα σοβαρά το rock τρόπο ζωής, άλλα αντιθέτως παραθέτει μια σωρεία υπερβολικών σκηνικών που όχι μόνο δεν πείθουν, άλλα κουράζουν και πολύ εύκολα. Δυστυχώς, αν δεν υπήρχαν τα πασίγνωστα κομμάτια που καλύπτουν σχεδόν την μίση ταινία, η θέαση της θα ήταν πραγματικά μαρτύριο. Ίσως οι δημιουργοί θέλησαν να παρουσιάσουν πιο ανάλαφρα την εποχή,άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η ταινία είναι μιούζικαλ.

Ίσως φταίει ότι ο μουσικός παράγωγος της ταινίας είναι παράγωγος στο Glee, στην Hanna Montana, στους Jonas Brothers και λοιπούς καλλιτέχνες της εποχής, που απευθύνονται αυστηρά σε εφήβους. Το δυστύχημα είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν ανάλαφροι, άλλα cult και γελοίοι και έτσι παρέδωσαν μια ταινία που όχι μόνο δεν τιμά την rock παράδοση άλλα ίσα ίσα την παρωδεί. Το Rock of Ages, είναι μια ταινία που αξίζει μόνο αν θες να ακούσεις κλασική rock. Άλλα γιατί να δεις ένα δίωρο έργο και να μην ακούσεις απλώς το soundtrack;

Αυτό το κείμενο πρωτοδημοσιευτηκε στο www.authority.gr